ΕΞΕΓΕΡΣΟΥ!

Με την πρόφαση μιας παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, η άρχουσα τάξη στην “προσπάθειά της να επιβιώσει” επιτίθεται στην πλειοψηφία της κοινωνίας τόσο σε οικονομικό επίπεδο, όσο και στο επίπεδο των-αυτονόητων μέχρι τώρα- δικαιωμάτων. Δεν μας επιτίθεται το ΠΑΣΟΚ, το ΔΝΤ και η Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά ολόκληρο το οικονομικοπολιτικό σύστημα αυτό καθαυτό.

Η μορφή της παιδείας αλλάζει και από -τυπικά έστω- δημόσια γίνεται ιδιωτική κάνοντας την ακαδημαϊκή μόρφωση προνόμιο όλο και λιγότερων. Ρόλος του νέου πανεπιστημίου δεν είναι η δημιουργία ανθρώπων με ακαδημαϊκή γνώση και κριτική σκέψη αλλά η παραγωγή πειθήνιων εργατών και καταναλωτών προς υλικό και πνευματικό ξεζούμισμα.

Στον τομέα της υγείας, στα ήδη προβληματικά νοσοκομεία η χρηματοδότηση μειώνεται, πληρώνεις για να εξεταστείς, και όπως και σε όλο τον δημόσιο τομέα ( ΔΕΚΟ, Ολυμπιακή κτλ ) τα καταστρέφουν για να έχουν επιχειρήματα για την ιδιωτικοποίησή τους.

Για όσους δεν ανήκουν στο 20% των ανέργων οι συνθήκες εργασίας όλο και χειροτερεύουν. Οι μισθοί μειώνονται, καταργούνται δώρα και επιδόματα ενώ δεν θα υπάρχουν συλλογικές συμβάσεις για να προστατεύουν βασικά εργασιακά δικαιώματα. Επιπλέον με το νέο ασφαλιστικό, σύνταξη θα πάρουμε ( προς το παρόν ) στα 65, φυσικά μειωμένη και ανεπαρκή. Παράλληλα οι φόροι αυξάνονται χωρίς να επηρεάζουν τους έχοντες και κατέχοντες με αποτέλεσμα το σύνθημα 'ζωή και όχι επιβίωση' να είναι πιο επίκαιρο από ποτέ.

Φυσικά, οι περικοπές δεν επηρεάζουν τους εξοπλισμούς, τον στρατό και την αστυνομία ( 500 νέες προσλήψεις για τους δολοφόνους της ομάδας ΔΙΑΣ ). Με όλο και περισσότερο κόσμο να αμφισβητεί το πόσο δημοκρατία είναι αυτή η “δημοκρατία” ρόλος της αστυνομίας είναι απλά να την επιβάλει, καταπνίγοντας κάθε αντίδραση.

Θα απογοητευτούμε και θα κλειστούμε στο σπίτι μας; θα μεταναστεύσουμε; θα ψηφίσουμε κάποιον με την ελπίδα να μας σώσει; ή θα πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας, θα προτάξουμε την αλληλεγγύη και το συλλογικό συμφέρον για μια κοινωνία αλλιώτικη; Θα παραδοθούμε ή θα εξεγερθούμε?Εμείς διαλέγουμε το δεύτερο.

Παλεύουμε για μια ελεύθερη κοινωνία όπου το κέρδος δεν θεωρείται αξία, όπου οι παραγωγικές δομές μας ανήκουν, όπου διαχειριζόμαστε μόνοι μας τους χώρους στους οποίους ζούμε και δραστηριοποιούμαστε. Στην επίθεση του συστήματος ας μη σταθούμε ο καθένας μόνος του αγωνιώντας να διασφαλίσει την επιβίωση τη δική του και της οικογένειάς του. Ούτε πίσω από σάπιους κομματικούς μηχανισμούς περιμένοντας τη λύση από άλλους: τους “ειδικούς” τους “ειδήμονες”. Η λύση είναι σε εμάς!

Ας αναλογιστούμε οτιδήποτε υπάρχει σ αυτή την κοινωνία...Όλα! από το κρασί που πίνουμε μέχρι την ιατρική περίθαλψή μας, είναι αποτέλεσμα της δουλειάς κάποιων “απλών” ανθρώπων. Κάποιων από εμάς!

Και τώρα μερικά ΓΙΑΤΙ:

Γιατί σε έναν κόσμο “αφθονίας” καλούμαστε να ζούμε σε όλο και περισσότερη “λιτότητα”; Γιατί ο ίδιος που παράγει με την εργασία του αυτή την “αφθονία” θα έχει όλο και λιγότερη πρόσβαση σ' αυτήν; Γιατί ενώ υπάρχουν super market γεμάτα με αγαθά τα ψυγεία μας έχον όλο και λιγότερα; Γιατί υπάρχουν άδεια σπίτια ενώ άνθρωποι περιφέρονται άστεγοι; Γιατί χαραμίζουμε όλο τον πλούτο και την εργασία μας για να υπηρετούμε ένα σύστημα που στην τελική δεν μας συμφέρει;

Εργαζόμενοι, φοιτητές, μαθητές,συνταξιούχοι, άνεργοι... όλοι μαζί πρέπει να αντισταθούμε!Τα συμφέροντά μας είναι κοινά και ενάντια στα συμφέροντα αυτών που μας καταπιέζουν.

Επιτέλους, πρέπει να διαλέξουμε πλευρά.

ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ ΓΡΑΝΑΖΙ ΔΕΝ ΓΥΡΝΑ

ΕΡΓΑΤΗ ΜΠΟΡΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

Όλοι σε συνδικάτα βάσης! Σε λαϊκές συνελεύσεις!

Με αυτοοργανωμένες δομές να ορίσουμε οι ίδιοι τη δουλειά και τη ζωή μας.

ΣΤΕΚΙ ΣΤΟ ΨΥΧΙΑΤΡΕΙΟ